Paweł Adamowicz - wspominam. - Magdalena Witkiewicz

Paweł Adamowicz – wspominam.

Gdy wspominam Pawła Adamowicza uśmiecham się. Miałam okazję poznać go osobiście kiedyś podczas podróży samolotem na Targi Książki w Krakowie.
Podzielę się z Wami tym wspomnieniem, do którego sama się uśmiecham…

Jechałam na Targi Książki do Krakowa. Nie pamiętam dokładnie, kiedy to było. Promowałam chyba Zamek z piasku. Wybrałam samolot. Już w autobusie, który nas wiózł do samolotu zobaczyłam Pana Prezydenta.
Myślę sobie – przecież go znam! To mój prezydent!

Podeszłam do niego. Przedstawiłam się, powiedziałam, że mam spotkanie autorskie w Krakowie i że serdecznie go zapraszam na to spotkanie. 

Pan Prezydent miło ze mną porozmawiał, powiedział, że niestety obowiązki nie pozwalają mu przyjść. I nagle mówi. 

– Pani Magdo, ale zapraszam panią na wódkę!

O matko!
Oczywiście byłam pewna, że żartuje. 

Chwilę potem zadzwoniłam do mojego brata i mówię:
– Ty wiesz? Pan prezydent Adamowicz zaprosił mnie na wódkę!
A mój brat na to.
– Tak, tak, a mnie Angela Merkel na wino. 

Oczywiście nie uwierzył. 

Każdy, kto był na Targach w Krakowie, wie, jakie to jest targowe szaleństwo. Tłumy na ulicach, w dzień i w nocy. Wieczorem poszłam z koleżankami na wino, sobie siedzimy i dzwoni telefon. Numer nieznany.
Jedyną osobą, jaka dzwoniła wtedy z numeru nieznanego był mój brat. Więc odbieram. 

– No halo?
– Dzień dobry pani Magdo, mówi Paweł Adamowicz, byliśmy umówieni na wódkę.
– Kuba! Nie wydurniaj się! – byłam pewna, że mój brat robi mi kawał.
Pani Magdo, ale tu naprawdę Paweł Adamowicz.
– Terefere.
– Pani Magdo, może dam pani mojego asystenta.

Uwierzyłam. 

– O Boże, przepraszam pana, panie prezydencie! Byłam pewna, że to mój brat kawał sobie robi!

Faktycznie, Pan Prezydent wraz z całą ekipą z Trójmiasta (To był targowy rok poświęcony literaturze z Pomorza i Kaszub) siedział w restauracji niedaleko rynku.
Gdy wchodziłam, zobaczyłam, że przed drzwiami stał uliczny grajek. Trzymał akordeon i grał. 

Weszłam do środka, zostałam bardzo miło przywitana. Trochę porozmawialiśmy, dałam w prezencie książkę dla jego żony. Potem pan prezydent chciał zaprosić tego grajka do środka, ale obsługa się nie zgodziła. Ja pożegnałam się i wyszłam. 

Gdy wracałam na rynek, Kraków spowiła mgła. Dochodziła już chyba północ, lampy się oczywiście paliły, ale cały Kraków był we mgle.
I tej nocy spotkałam towarzystwo z Wydawnictwa Filia. Marysię, Olgę i Mateusza. Rozmawiam z nimi, opowiadam, że byłam „na wódce” z panem prezydentem, śmiejemy się.
Nagle słychać dźwięk akordeonu. 

Patrzymy, przez mgłę wyłania się jakiś tłum. Kilkanaście osób. Na przedzie idzie przygrywający na akordeonie grajek i jakiś wysoki, czymś wymachujący mężczyzna.

Widok niesamowity. Wyłaniali się z tej mgły, jak w jakimś śnie. 

Ja patrzę na wymachującego czymś mężczyznę i nagle do mnie dotarło.
– O matko! To przecież pan prezydent! – zawołałam.
– O matko! On wymachuje naszą książką! – Powiedziała Olga, albo Marysia.
– Jak z Hrabala. – skwitował Mateusz. 

I taki widok mam przed oczami. Uśmiechnięty, wesoły, wyłania się z tej ogromnej mgły i radośnie macha moim Zamkiem z piasku. 

Spoczywaj w spokoju, Panie Prezydencie. Dziękuję. Za tę uważność. 

7 Comments

  1. Beata Madecka
    15 stycznia 2019

    Dziękuję Pani Magdo, piękne świadectwo o dobrym i prawym człowieku ❤

    Odpowiedz
  2. Ewa andalus
    15 stycznia 2019

    Rycze jak czytam

    Odpowiedz
  3. Agnieszka Kamińska
    15 stycznia 2019

    Dobrze jest uśmiechnąć się do Twojego wspomnienia. Nawet przez łzy 🙂

    Odpowiedz
  4. Ania
    15 stycznia 2019

    cieplej sie robi na sercu..zbolałym i smutnym

    Odpowiedz
  5. Anet
    15 stycznia 2019

    Piękne… aż się ciśnie na myśl klasyk… Spieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą ❤️ Jestem że Śląska i p. Adamowicza znam tylko z przekazów medialnych, ale takim sobie go właśnie wyobrażam, bezpośredni i „normalny ” Może znajdzie się miejsce na tę krakowską historię w kolejnej powieści.
    Spoczywaj w Pokoju +++

    Odpowiedz
  6. Żaneta
    16 stycznia 2019

    Cudowne wspomnienie o cudownym PREZYDENCIE ????

    Odpowiedz
  7. Anna
    24 stycznia 2019

    Tu macie przykład trola:
    facebook.com/marian.tymecki

    Odpowiedz

Leave a Reply

Lubisz dostawać listy? Zapisz się do newslettera pełnego dobrej energii!

Czasem piszę do Was listy. O wszystkim. O mnie, o dzieciach, o bałaganie. O tym o czym myślę wieczorową porą, albo o poranku. Dzielę się z Wami moim życiem, bo przecież z ludźmi, którymi lubisz, dzielisz się tym… Zapraszam do mojego świata!